چرا از اکسید های فلزی استفاده می کنیم؟
هنگامی که برای اولین بار با اضافه کردن گوگرد و حرارت به لاستیک طبیعی متوجه بهبود خواص لاستیک در اثر پخت شدند، واکنش پخت حدود ۵ ساعت به طول می انجامید.
با افزودن اکسید های فلزی مانند روی اکساید و استئاری اسید، سرعت واکنش از حدود ۵ ساعت به حدود ۴۰ دقیقه و کمتر کاهش پیدا کرد.
به این ترتیب استفاده از اکسید های فلزی در واکنش پخت گوگردی لاستیک ها به عنوان فعال کننده شناخته می شوند.
استفاده از اکسید روی، به طور صنعتی مرسوم تر بوده است ولی به مرور زمان متوجه شدند اکسید روی می تواند سمی باشد. به همین دلیل استفاده از اکسید های فلزی دیگر در روند کار قرار گرفت.
امروزه با استفاده از اکسید های فلزی دیگر مانند اکسید کلسیم و اکسید منیزیم، میزان استفاده از اکسید روی را کاهش داده اند.
هرچند این مواد می توانند به طور کامل جایگزین اکسید روی شوند، ولی ترکیب مواد فعال کننده متفاوت با نسبت های مختلف، باعث افزایش خواص مکانیکی و حرارتی کامپاند می شود.
به همین دلیل استفاده از مواد فعال کننده دیگر علی رغم کاهش میزان استفاده از اکسید روی، موجب بهبود خواص نیز می شوند.
فعال کننده های اکسید فلزی ۲ جزئی بوده و پس از ترکیب با استئاریک اسید، استئارات فلز را تشکیل می دهند. این واکنش ممکن است در حین فرآیند به راحتی اتفاق نیوفتاده و حتی به دلیل ویسکوزیته بالای لاستیک، بازدهی واکنش به مقادیر بالایی نرسد.
استفاده از استئارات کلسیم، باعث می شود این پدیده ها کاهش یافته و بتوانیم بازدهی بالاتری از فعال کننده مشاهده کنیم.