روغن لاستیک

روغن لاستیک یکی از مواد کلیدی در صنعت لاستیک‌سازی است که نقش آن از یک روان‌کننده ساده، به ماده‌ای چندمنظوره در فرآیند تولید تکامل یافته است. در ابتدا، روغن‌های طبیعی مانند کرچک و نارگیل برای نرم‌کردن و بهبود خواص مکانیکی لاستیک استفاده می‌شدند. اما با توسعه صنعت نفت در قرن بیستم، روغن‌های معدنی مانند پارافین به دلیل پایداری بالاتر جایگزین شدند و استاندارد صنعتی را شکل دادند.

در دهه‌های اخیر و با توجه به مسائل زیست‌محیطی، روغن پیرولیز – که از بازیافت لاستیک‌های فرسوده تولید می‌شود – به عنوان جایگزینی اقتصادی و پایدار وارد صنعت شد. این روغن در تولید لاستیک‌های جدید و حتی در برخی صنایع به‌عنوان سوخت جایگزین کاربرد دارد.

۱. روغن نرم‌کننده لاستیک: روغن نرم‌کننده لاستیک برای جلوگیری از خشک شدن و ترک خوردن لاستیک‌ها استفاده می‌شود. این روغن به حفظ خاصیت انعطاف‌پذیری لاستیک کمک کرده و عمر مفید آن را افزایش می‌دهد.
۲. روغن بچه برای لاستیک: روغن بچه به دلیل خاصیت نرم‌کنندگی و بی‌ضرری برای لاستیک خودرو نیز استفاده می‌شود. این روغن می‌تواند ظاهر لاستیک را براق کرده و از آسیب‌های ناشی از تابش مستقیم نور خورشید جلوگیری کند.
۳. روغن پارافین برای لاستیک: روغن پارافین یکی دیگر از گزینه‌های مناسب برای نگهداری لاستیک است. این روغن به جلوگیری از خشکی و کاهش آسیب‌پذیری لاستیک در برابر شرایط محیطی سخت کمک می‌کند.
۴. روغن پیرولیز: از لاستیک مستعمل روغن پیرولیز که از بازیافت لاستیک‌های مستعمل به دست می‌آید، به‌عنوان یکی از منابع پایدار در صنعت لاستیک شناخته می‌شود. این روغن علاوه بر کمک به حفظ محیط زیست، کاربردهای فراوانی در تولید لاستیک‌های جدید دارد.
۵. روغن زدن به لاستیک: خودرو روغن زدن به لاستیک خودرو باید به‌صورت منظم انجام شود تا از خشک شدن و ترک‌خوردگی لاستیک‌ها جلوگیری شود. استفاده از روغن‌های مخصوص باعث افزایش مقاومت لاستیک در برابر حرارت و فشار جاده می‌شود.

روغن لاستیک عمدتاً ترکیبی از هیدروکربن‌های اشباع و غیر اشباع است که بسته به نوع آن (پارافینیک، آروماتیک یا نفتنیک) دارای ساختارهای مولکولی متفاوتی هستند. روغن‌های آروماتیک شامل حلقه‌های بنزنی با پیوندهای مزدوج‌اند که خاصیت نرم‌کنندگی قوی‌تری دارند، در حالی که روغن‌های پارافینیک دارای زنجیره‌های خطی و اشباع هستند و پایداری اکسیداتیو بیشتری ارائه می‌دهند. ساختار شیمیایی روغن تأثیر مستقیمی بر میزان جذب آن توسط پلیمر، میزان نرمی و خواص نهایی لاستیک دارد؛ به همین دلیل، انتخاب نوع مناسب روغن با ساختار شیمیایی سازگار با کائوچو اهمیت بالایی در فرمولاسیون دارد.