استایرن بوتادین رابر پر مصرف ترین لاستیک مصنوعی در دنیاست. تولید ین لاستیک با وقایع جنگ جهانی دوم گره خورده و تولید آن حاصل محدودیت های دوره جنگ جهانی است.

با استفاده از مونومر های بوتن، بوتان یا دیگر مشتقات نفتی بوتادین سنتز می شود. واکنش بوتادن با مونومر استایرن موجب تولید استایرن بوتادین رابر می شود. این واکنش به دو صورت محلولی و امولسیونی انجام می شود. در روش امولسیونی با استفاده از صابون اسید های چرب، سیستم امولسیونی در حلال آب به وجود می آید. روش امولسیونی خود به دو زیر گروه امولسیونی سرد و امولسیونی گرم تقسیم بندی می شود. وزن ملکولی در روش امولسیونی حدود ۱۰۰هزاردالتون بوده و وزن مولکولی متوسطی را حاصل می دهد. در این روش کوپلیمر حاصل ب صورت رندوم بوده و ترتیب خاصی در زنجیر ها مشاهده نشده است. در روش محلولی به دلیل استفاده از کاتالیزور های آنیونی، واکنش سریع تر است. در این روش به دلیل استفاده از حلال های متفاوت نوع کوپلیمر مشخصاً تعیین شده نمی باشد. مهم ترین دلیل تغییر در روند واکنش، برهمکنش حلال و مونومر ها بر کدیگر است. در واکنش های رایج معمولاً از حلال های هیدروکربنی استفاده می شود که به دلیل برهمکنش بهتر بوتادین نسبت به استایرن با حلال، یک کوپلیمر قطعه ای تولید می شود.

با استفاده از آغزگر های محلول در آب مانند پتاسیم پرسولفات واکنش پلیمریزاسیون در دمای ۵۰ درجه سانتی گراد اتفاق می افتد. با این روند، بازدهی واکنش به چیزی حدود ۷۲ درصد می رسد. به دلیل مشکلات تولید در دمای بالا این روش در تولید انبوه از اهمیت پایین تری برخوردار بوده و از روش امولسیون سرد استفاده می شود

روش محلولی در کل ویژگی های بهتر نسبت به روش امولسیونی دارد.
 موارد زیر برخی این ویژگی ها را شامل می شوند:
 • رنگ روشن تر
 • ناخالصی کمتر
 • محصولات اکستروژنی بهتر (اکستروژن راحت تر.)
• سرعت پخت بالا تر
 • مقاومت به پارگی و رشد ترک بالاتر
 • مقاومت سایشی بالاتر (حدود ۱۰%)
• انعطاف پذیری بالاتر

همچنین روش امولسیونی برتری هایی نسبت به روش محلولی دارد:
 • ویسکوزیته های متفاوت وابسته به فرآیند و خواص محصول
 • سازگاری بهتر با لاستیک طبیعی
 • قابل استفاده به صورت مستربچ دوده و اختلاط بهتر
• کاربرد در رویه آج تایر
 • خواص مکانیکی مطلوب تر

این الاستومر یک هیدروکربن بلند زنجیر غیر اشباع با پخت ساده است.
 این لاستیک مقاومت سایشی بیشتری نسبت به کائوچوی طبیعی داشته و به مانند لاستیک طبیعی، با داشتن باندهای دوگانه مقاومت پایینی نسبت به اکسایش، جذب اوزن و تخریب های حرارتی داراست.
 SBR جدای از داشتن تورم دای، از نظر فرآیندی مطلوب بوده و پرکننده هایی مانند دوده را به راحتی می پذیرد. در کار با غلطک و بنبوری به سادگی فرآیند می شود. جریان پذیری SBR درون قالب مطلوب است و با استفاده از آن می توان قطعات با لبه های ظریف تولید یا قطعات با لبه های تیز اکسترود کرد. کنترل تورم دای در SBR نسبت به دیگر پلیمر ها راحت تر است.
این موضوع می تواند به دلیل وزن مولکولی پایین تر آن نسب به سایر الاستومر های مصنوعی باشد. سیستم پخت SBR معمولاٌ نیاز به شتابدهنده زیادی داشته و از سیستم های پخت عادی به سمت سیستم پخت های موثر(EV) می رود.