کائوچو یا لاستیک طبیعی، ماده اولیه اکثر محصولات رابری در کاربرد های عمومی؛ حاصل شیره درختی به نام هوآ برزیلی (نام علمی: Hevea Brasiliensis) است. البته این ماده در دخت ها و درختچه ها و همچنین طیف وسیعی از بوته ها نیز وجود دارد ولی به دلیل فراوانی بیشتر، عمده تولید لاستیک طبیعی از این گونه درخت است. این گونه برای تولید کائوچو به حداقل ۶ سال کشت احتیاج داشته و ارتفاع آن در مراجع متفاوت از ۲۰ تا ۳۵ متر معرفی شده است.

لاستیک طبیعی به صورت لاتکس( محلول لاستیک طبیعی در یک مایع) درون لوله های باریک عمودی داخل بافت بدنه درخت جریان دارد. با ایجاد برش هایی با قطر ۰.۵ تا ۱.۲ میلی متر با استفاده از اسکنه(ابزاری کاربردی در تراش و برش چوب) و چاقو های مخصوص با حرکت چرخشی که نیمه مارپیچ ( Half Spiral) نامیده می شوند، مسیر جریان لاتکس باز شده و لاتکس به بیرون ترشح می کند و با استفاده از ظروف متصل به درخت، آن را جمع آوری می کنند. شیرابه گیر های ماهر می توانند برش های کاملی به دور درخت ایجاد کنند. هر برش تا چهار روز اعتبار دارد و بعد از چهار روز برش جدیدی اعمال می شود.

در تولید انبوه کائوچو و برای مزارع صنعتی گونه های هوآ و گونه توسعه یافته گوایول (Guayule) قابلیت تولید اقتصادی را دارند به همین دلیل، روش های تولید آن ها نیز توسعه یافته و گیاهان با تولید به روش کلونی منسخ شده و به توسعه مزارع با ازدیاد به روش انفرادی پیش گرفته شده است. استفاده از این روش تولید سالانه از حدود ۵۰۰ کیلوگرم در هکتار به ۲۰۰۰ الی ۳۰۰۰ کیلوگرم در هکتار افزایش داده اند. همچنین با استفاده از مواد شیمیای جریان پذیری لاتکس را بیشتر کرده؛ میزان تولید سالانه را ارتقاء می دهند.

 لاتکس استخراج شده از شیره درخت به روش های مختلفی فرآیند و به کائوچو طبیعی تبدیل می شود. ساده ترین شیوه فرآیند آن تبخیر آب لاتکس است. استخراج های انعقادی خشک کردن و ... نیز وجو دارند. برای مثال برای تولید ورق های دودی، بعد از منعقد سازی لاتکس با استفاده از اسید فرمیک یا اسید استیک، بهمیزان ۱۰ تا ۱۲ بخش به ازای هر ۱۰۰ بخش لاستیک طبیعی اسید فرمیک ۰.۵ درصد به آرامی اضافه می شود. پس از گرفتن کف های روی سطح تانک ها، ورق های آلومینیومی وارد محلول شده و بعد از گذشت چندین ساعت، ورقه های کائوچو از روی ورق های آلومینیومی جمع آوری می شوند.