امروزه در طول سال بیش از یک میلیارد حلقه لاستیک مصرف می شود. علاوه بر آن قطعات مورد استفاده در صنایع و ضایعات کارخانجات تولید لاستیک، باعث تولید سالانه مقادیر بسیار زیادی ضایعات  لاستیک می شود. 
این لاستیک ها به دلیل ترموست بودن و اعمال فرآیند پخت بر روی آنها قابل بازیافت نیستند و نمی توان مانند پلاستیک ها آن ها را مجدداً شکل دهی کرد. 
این مشکل باعث شد راه های جدیدی برای بازیافت و استفاده از این مواد طراحی و پیاده سازی شوند. 

برای استفاده مجدد از ضایعات لاستیک بزرگترین چالش پخت شده بودن و ترموست بودن ماده مصرفی است. برای شکل دهی مجدد ماده نیاز است تا اتصالات عرضی گوگردی و یا پراکسیدی شکسته شوند تا حرکت زنجیر ها مجدداً اتفاق بیوفتد. 
برای قابل استفاده مجدد کردن لاستیک ها می توان از راه های شیمیایی، مکانیکی و یا خرد کردن لاستیک به گرانول ها استفاده کرد. در دو روش اول اتصالات عرضی شکسته نمی شوند ولی با ایجاد باند های دوگانه جدید  می توان ماده تولید شده را در مصارف عمومی استفاده کرد. 
در روش سوم دانه ها یا گرانول های ماده شکل خود را حفظ می کنند و در بتن، آسفالت و... به عنوان پرکننده های درشت دانه استفاده می شوند که پرداختن به جزئیات این موضوع از بحث ما خارج است.
در روش شیمیایی، در اصل هدف واکنش ولکانیزاسیون انجام شده در شکل دهی قطعه است و در این روش واکنش عکس ولکانیزاسیون یا Devulcanization اتفاق می افتد. 
در این روش نمونه های لاستیکی جمع آوری و خرد می شوند. پس از شستشوی نمونه ها (با آب یا اسید و ... وابسته به نمونه ها و ضمینه فعالیت ) مواد به حالت پودری در می آیند. به این فرآیند Pulverisation می گویند. در مرحله بعدی که oil mixing  نام دارد ؛ روغن، عوامل دی  ولکانیزاسیون و... به پودر اضافه می شوند. 
در مرحله دی ولکانیزاسیون مواد آماده شده در مرحله قبل درون اتوکلاو با فشار   ۳۰barمی رود تا تحت دما و فشار بالا واکنش اتفاق بیوفتد.  بعد از این مرحله با استفاده از غلطک و پرس مواد قالب گیری شده  و بسته بندی می شوند. 

در روش فیزیکی نمونه ها پس از خرد شدن و شسته شدن، توسط امواج اولتراسیونیک و فراصوت دچار شکسته شدن پیوند می شوند و پس  از شکل دهی و بسته بندی در بازار عرضه می شوند.