مواد پخت در صنعت لاستیک‌سازی

مطابق استانداردهای فنی، بهتر است مواد پخت به‌جای دسته‌بندی عمومی، به صورت سیستم‌های پخت طبقه‌بندی شوند:

شایع‌ترین و ارزان ترین روش پخت در صنعت لاستیک، به‌ویژه در تولید تایر و تیوب. اجزای سیستم پخت گوگردی: ۱. گوگرد: عنصر اصلی ایجاد پیوندهای عرضی در لاستیک‌های اشباع‌ نشده. ۲. فعال‌کننده‌ها: ترکیباتی مانند زینک اکسید (ZnO) و اسید استئاریک که فرآیند پخت را آغاز و تسریع می‌کنند. بدون این ترکیبات، واکنش ولکانش آغاز نمی‌شود. ۳. شتاب‌دهنده‌ها مواد تسریع‌کننده واکنش پخت. شامل CBS، MBTS، TMTD، DTDM و... ۴. تاخیراندازها موادی مانند CTP یا PVI که از شروع زودهنگام واکنش جلوگیری می‌کنند و ایمنی فرآیند را افزایش می‌دهند.

روش پخت تخصصی، مناسب برای لاستیک‌های اشباع مانند EPDM، EVM، HNBR و سیلیکون رابر.
 انواع پخت پراکسیدی: • پخت پراکسیدی جامد: مانند DCP • پخت پراکسیدی مایع: مانند هگزان، TBPB در این سیستم، پراکسیدهای آلی به‌جای گوگرد، وظیفه ایجاد اتصالات عرضی را دارند و پیوندهایی پایدارتر و مقاوم‌تر به حرارت تولید می‌کنند. تفاوت اصلی پخت گوگردی و پخت پروکسیدی در جنس پیوند ایجاد شده می باشد. پخت با گوگرد مانند یک پل گوگردی بین دو زنجیر پلیمری است در حالیکه پخت پروکسیدی مانند جوشکاری دو زنجیر به یکدیگر است. به همین دلیل شکست پیوند های ایجاد شده با پخت پروکسیدی سخت تر و پخت ایجاد شده با گوگرد منعطف تر است.

آنتی‌اکسیدان‌ها برخلاف تصور رایج، جزء مواد پخت نیستند. آن‌ها در طبقه‌بندی افزودنی‌ها (Additives) قرار می‌گیرند و هدفشان محافظت از لاستیک در برابر تخریب ناشی از نور، حرارت، اکسیژن و اوزون است.
• ۶PPD – مقاوم در برابر اوزون و ترک‌خوردگی
• TMQ – پایدارکننده حرارتی
• IPPD – آنتی‌اکسیدان مؤثر نوری

در فرآیند پخت لاستیک، استفاده از گوگرد در کنار شتاب‌دهنده‌ها منجر به ایجاد پیوندهای عرضی (Cross-linking) بین زنجیره‌های پلیمری می‌شود که ساختاری شبکه‌ای به لاستیک می‌دهد. این شبکه، خواص نهایی محصول مانند مقاومت حرارتی، کشسانی و دوام را تعیین می‌کند.

سیستم‌های پخت گوگردی به‌طور کلی به سه گروه اصلی تقسیم می‌شوند:

در این سیستم، نسبت شتاب‌دهنده به گوگرد بالاست. نتیجه این نسبت، ایجاد پیوندهای دی‌سولفیدی (با دو اتم گوگرد) است که ساختاری پایدار و مقاوم در برابر حرارت و پیری (Aging) ایجاد می‌کند. این نوع پخت برای لاستیک‌هایی مانند EPDM یا نئوپرن که در شرایط دمایی بالا استفاده می‌شوند، ایده‌آل است.

در این روش از مقدار بیشتری گوگرد و شتاب‌دهنده‌ی کمتری استفاده می‌شود. نتیجه آن، پیوندهای چندسولفیدی (با ۳ یا بیشتر اتم گوگرد) است که انعطاف‌پذیری و کشسانی بالایی به لاستیک می‌دهند، اما در مقابل مقاومت حرارتی کمتری دارند. این سیستم برای تولید تایر، واشر، ضربه‌گیر و سایر قطعاتی که نیاز به انعطاف دارند، مناسب‌تر است.

این سیستم، ترکیبی از دو مورد بالا است و با نسبت متوسط گوگرد به شتاب‌دهنده، تعادل خوبی بین خواص مکانیکی و مقاومت حرارتی ایجاد می‌کند. گزینه‌ای اقتصادی و متعادل برای کاربردهای متنوع در صنعت لاستیک است.

مواد پخت، از طریق ایجاد شبکه‌های قوی مولکولی، مقاومت فیزیکی، حرارتی و شیمیایی لاستیک را به‌طور چشمگیری افزایش می‌دهند. انتخاب دقیق شتاب‌دهنده‌ها و میزان گوگرد، باعث می‌شود لاستیک در شرایط سخت (مثل فشار، اصطکاک، دمای بالا یا مواد خورنده) پایدار، نرم و مقاوم باقی بماند. افزودن آنتی‌اکسیدان مناسب نیز به‌عنوان مکمل ضروری، از تخریب تدریجی جلوگیری می‌کند.

همین حالا در سایت ثبت نام کنید و محصولات خود را به
شبکه گسترده خریداران قطعات لاستیکی در سراسر کشور معرفی کنید.